ការទទួលយកបានសម្រាប់មិត្តអ្នកអាន
នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេមានឯកសិទ្ធិអាចធ្វើជា“ អ្នកប្រាប់ការពិត” ក្នុងសេរីភាពពេញលេញ ក្នុងនាមសិទ្ធិរបស់ប្រជាជនក្នុងការទទួលបានព័ត៌មានពិត អ្នកសារព័ត៌មានមិនដែលបដិសេធមិនទទួលខុសត្រូវអ្នកដទៃឡើយ៖ ដូចជាមន្ត្រីជាប់ឆ្នោត អាជ្ញាធរសាធារណៈ ស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល បណ្ដាអង្គការ សមាគម ក្រុមហ៊ុន ក្លឹប ។ល។ ក្នុងការដោះដូរ វាជារឿងធម្មតាទេដែលអ្នកកាសែតត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកដទៃចំពោះការអនុវត្តនិងលទ្ធផលក្នុងវិជ្ជាជីវៈរបស់ពួកគេ។
ការតបអ៊ីម៉ែលពីមិត្តអ្នកអានមិនមែនជាការងារនោះទេ ប៉ុន្តែវាជារង្វាន់
អ្នកអានដែលប្រកបដោយគំនិតត្រិះរិះពិចារណា (ដូចទៅនិងអតិថិជនដែរ)តែងតែត្រូវជានិច្ច។ ទោះបីជាអ្នកអានទាំងនោះ អានអត្ថបទខុស យល់ខុសពីគោលបំណងរបស់អ្នកនិពន្ធ យល់ខុសឬបកស្រាយខុសអំពីអត្ថបទនោះយ៉ាងណាក្តី ក៏ពួកគេគួរទទួលបានការគោរពពីអ្នកការសែតចំពោះសំណួរដែលពួកគេសួរទាក់ទងនិងអត្ថបទបោះផ្សាយដែរ។ តាមរយៈបទពិសោធន៍បានបង្ហាញឲ្យឃើញថាការទទួលយកការរិះគន់និងឆ្លើយតបទៅវិញដោយបំណងល្អ ធ្វើឲ្យមិត្តអ្នកអានយល់និងសារភាពចំពោះចំនុចដែលគេមិនយល់ ការសន្ទនាជាមួយមិត្តអ្នកអានតែងផ្តល់គុណតម្លៃដល់អ្នកការសារព័ត៌មាន។ សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន នេះគឺជាការណែនាំសម្រាប់ធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំង។ វិធីដ៏ងាយស្រួលបំផុតក្នុងការទទួលបានមិត្តអ្នកអានសម្រាប់ការសែតមួយគឺការរក្សាចន្លោះសម្រាប់បោះផ្សាយអ៊ីម៉ែលរបស់មិត្តអ្នកអាន។
ការឆ្លើយតបត្រឹមត្រូវគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងការឆ្លើយតប
ក្នុងចំណោមសិទ្ធិទាំងអស់របស់មិត្តអ្នកអាន សិទ្ធិក្នុងការឆ្លើយតបផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានការដេញដោលគឺគួរឲ្យខ្លាចជាងគេបំផុត។ មិនថាលក្ខណៈផ្លូវច្បាប់ឬក៏ជម្លោះនោះទេគឺ គ្មានអ្វីដែលអាចរារាំងអ្នកបោះផ្សាយមិនឲ្យដកសម្រង់សម្តីរបស់អ្នកអានពីក្នុងអត្ថបទនោះទេ។ ជាការពិតការឆ្លើយតបបែបនេះត្រូវតែមានសមាមាត្រនឹងអត្ថបទជាសំណួរ។ ប្រវែង មាតិកា សូរសំលេងនិងទម្រង់បែបបទរបស់វាអាចត្រូវបានយកមកជជែកវែកញែក ពិភាក្សា និងចរចា។ ការទទួលបានសំណួរដែលមានការដេញដោលខ្លាំងពីមិត្តអ្នកអាន មិនបានន័យថាអ្នកសារព័ត៌មានត្រូវឆ្លើយតបទៅវិញដោយលក្ខណៈដេញដោលវែកញែកខ្លាំងនោះទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាឋិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបណានោះទេ គ្មាននរណាអាចរារាំងអ្នកបោះផ្សាយពី“សិទ្ធិក្នុងការឆ្លើយតប”នោះទេ គ្មានអ្វីដែលអាចរារាំងអ្នកសារព័ត៌មានពីការជជែកដោយសេរីជាមួយមិត្តអ្នកអាននោះទេ។ ពាក្យព្រមាន ទោះយ៉ាងណាអ្នកអានភាគច្រើនដឹងពីភាពខុសគ្នារវាង ភាពទៀងត្រង់និងភាពមិនស្មោះត្រង់ …
ការកែតម្រូវកំហុសគឺជារឿងចាំបាច់
មិនមានភស្ដុតាងណាដែលបង្ហាញពី ភាពទៀងត្រង់លើផ្នែកនៃអ្នកសារព័ត៌មាននៅចំពោះមុខអ្នកអានរបស់ពួកគេជាជាងការកែតម្រូវដែលបានប្រាប់ភ្លាមៗនៃកំហុសរបស់ខ្លួនឡើយ។ ការសែតដែលមិនធ្លាប់បោះផ្សាយការកែសម្រួលអត្ថបទមិនមែនជាការសែតដែលមានភាពមិនស្មោះត្រង់ ជួនកាល អ្នកកាសែតអាចមានកំហុសឆ្គងក្នុងការសរសេរអត្ថបទរបស់ខ្លួន។ កំហុសខ្លះអាចមិនផ្តល់ជាផលត្រឡប់មកវិញ ប៉ុន្តែកំហុសខ្លះទៀតអាចនាំមកនូវលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរ។ ការកែតម្រូវដែលចាំបាច់គឺជាវិធានមួយនៃវិធានអរូបីដែលត្រូវបានគោរពនៅក្នុងកាសែតធំៗ។ ដើម្បីឲ្យអ្នកអានអាចឃើញវាបាន ការកែសម្រួលអត្ថបទគួរតែត្រូវបានបោះផ្សាយឡើងនៅក្នុងទំព័រតែមួយ។
***
ថ្ងៃស្អែក នៅត្រង់ជ្រុងនេះ ខ្ញុំនឹងផ្សាយការកែតំរូវដូចខាងក្រោមនេះជាពីរប្រយោគដែលមានភាពប្រាកដប្រជា តាមដែលអាចធ្វើទៅបានដោយមិនមានការដោះសា៖ ផ្ទុយពីអ្វីដែលយើងបានសរសេរនៅក្នុងរបាយការណ៍របស់យើងស្តីពីអ្នករស់នៅលើកោះដែលមិនសប្បាយចិត្តចំពោះការផ្ទេរក្រុមហ៊ុន Dosh Group ទៅជា Moray កាលពីម្សិលមិញនៅទំព័រទី 3 មិនមែនអភិបាលក្រុងលោក Youenn Lannig ទេ ដែលបានចេញលិខិតអនុញ្ញាតសាងសង់ ឲ្យ Mark Pesos ប៉ុន្ដែគឺលោកអភិបាលក្រុងរង Yann Bohec ឯណោះទេ ជាអ្នកចេញលិខិតអនុញ្ញាតនោះ។ យើងសូមឲ្យមិត្តអ្នកអានអធ្យាស្រ័យដល់យើងចំពោះការយល់ច្រឡំនេះ។
ការណែនាំអ្នកសម្របសម្រួលម្នាក់ឬ? បាទ ប៉ុន្តែ…
បណ្ដាអ្នកអានពិតជាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ចំពោះប្រព័ន្ធបោះពុម្ពផ្សព្វផ្សាយដែលឥឡូវនេះកាសែតកាន់តែច្រើនទុកចិត្តិលើមនុស្ស “ដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់” (“ អ្នកស៊ើបអង្កេត” ឬ“ អ្នកសម្របសម្រួល”) ដោយមានភារកិច្ចជជែកវែកញែកជាសាធារណៈជាមួយបណ្ដាអ្នកអានរបស់ពួកគេនិងឆ្លើយតបទៅនឹងការជំទាស់របស់ពួកគេចំពោះខ្លឹមសារវិចារណកថា។ លិខិតរបស់មិត្តអ្នកអានតែងផ្តល់ជាសម្ភារៈអប់រំសម្រាប់ការរិះគន់ចំពោះខ្លួនឯងរបស់អ្នកសារព័ត៌មាន ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តម្រូវការក្នុងការចង់បានតម្លាភាពនេះមិនផ្តល់លទ្ធផលដូចគ្នានោះទេ។ វាអាស្រ័យទៅលើ “គុណសម្បតិ្ត” នៃមនុស្ស “ដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់” ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសអោយទទួលតួនាទីជាអន្តរការីឬអ្នកសម្របសម្រួលបញ្ហា។ ម្នាក់នោះត្រូវតែជាអតីតអ្នកសារព័ត៌មាន និងត្រូវយល់ដឹងពីកិច្ចការនេះទាំងអស់ ដើម្បីបំពេញមុខងារនេះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។